Van de redactie
Je naam staat geschreven
Het was aangrijpend, de afgelopen weken, om mensen van dichtbij en wat verder weg mee te maken rondom het overlijden van een zus, van een moeder, een vader, een opa, een broer. Verbonden door vriendschap, familiebanden, kerkelijke gemeente was ik bij diensten van afscheid, momenten van condoleren, aan het graf. Steeds lag daar ook het boek met ruimte om je naam te schrijven, als teken van elkaar kennen en gekend worden.
Ik dacht aan het boek met bewaarde namen dat sommige kerken hebben.
Ik denk aan de namen die weer klinken op Eeuwigheidszondag. Dan licht een uitspraak van Jezus op in een stuk tekst waar ik op stuit: ‘Verheug je, omdat jullie naam in de hemel opgetekend is.’ Niet was of wordt, maar: is.
God kent je van voor je geboorte volgens de Psalmen en het laatste bijbelboek Openbaring zegt dat je naam bij God bekend is en in de hemel bewaard wordt. Mozes spreekt al van een boek met namen en in Psalm 69 gaat het over het ‘boek des levens’.
De profeet Maleachi noemt het gedenkboek, dat dankzij Jezus opengegaan is. En in Openbaring 3 staat: ‘Ik zal zijn naam niet uit het boek van het leven schrappen, maar juist voor hem getuigen ten overstaan van mijn Vader en zijn engelen.’
Ik overdenk wat dit betekent, om te kunnen sterven en om te kunnen leven. Voor het besef van uit de tijd overgaan naar een hemelse werkelijkheid.
‘Wie in Mij gelooft, zal leven’, belooft Jezus, ‘ook al ben je
gestorven.’ En dan zeg ik na wat ik eens uit de mond van
een onbevangen driejarige optekende: ‘Ik ga naar God toe,
want daar kom ik vandaan.’
• Marieke (A.M.) van der Giessen-van Velzen
hoofd/eindredacteur
